منچسترسیتی: همه این آمار باورنکردنی

سراي نور؛نبرد قهرمانی لیگ خیلی پیشترها تمام شده بود، در کریسمس. از تعظیم حریفان برابر منچسترسیتی زمان طولانی گذشته و تعقیب کنندگان دیروز فقط برای راهیابی مستقیم به لیگ قهرمانان می جنگند، نه بیشتر. پرواز سیتی همزمان شده با یک جابجایی بزرگ: “لیورپول و تاتنهام” جای “آرسنال و چلسی”. پیش از این خیلی ها می گفتند موتور “لیورپول و تاتنهام” در ادامه راه خاموش خواهد شد، ولی “لیورپول و تاتنهام” در سال ۲۰۱۸ جمعا طی هفده بازی لیگ یک بار باخته اند، برخلاف “آرسنال و چلسی” میهمانان همیشگی لیگ قهرمانان که در این دوره جمعا طی شانزده دیدار، نُه بار شکست خورده اند. این که سیتی طی یک هفته دو بار آرسنال را شکست داده و یک بار چلسی را نشان می دهد چرا قواره دو غول لندنی کوچک شده و آه طرفداران را درآورده. آرسنال پس از شکست از سیتی در فاصله ۳۳ امتیازی آبی آسمانی ها قرار گرفت که یعنی – رسما – حتی در صورت پیروزی در همه دیدارهایش – ۹ دیدار و کسب ۲۷ امتیاز – هم قهرمان لیگ نخواهد شد، آن هم در ماه مارچ.

سیتی هفتاد و دو ساعت پیش از رویارویی با چلسی، برابر آرسنال این بار در لیگ، به میدان رفته و دوباره پیروز شده بود، در حالی که بازیکنان چلسی یک هفته برای آماده شدن فرصت داشتند. بسیاری از بازیکنان کلیدی پپ غایب بودند. جان استونز دوباره روی نیمکت نشسته بود، فرناندینیو و بنجامین مندی اجازه بازگشت را نداشتند، رحیم استرلینگ روی نیمکت هم نبود و گابریل خسوس فقط چند دقیقه پس از سپری کردن دوره نقاهتش راهی میدان شد. جای آنها لاپورته، گوندوگان، برناردو سیلوا، آگرو و زینچنکو در ترکیب جای داشتند… ولی کشتی به راهش ادامه داد، باصلابت، بی دغدغه، ولو با فقط یک گل برتری.

سیتی چهارمین شکست پیاپی دور از خانه را بر چلسی تحمیل کرد، در حالی که طی چهارده بازی متوالی در خانه پیروز شده. سیتی اجازه نداد بازیکنان چلسی حتی یک بار هم توپ را درون قاب دروازه ادرسون جای دهد. اجازه نداد بازیکنان چلسی در نیمه نخست حتی یک بار توپ را شلیک کنند. اجازه نداد هیچ بازیکنی در چلسی بیش از ۵۵ پاس به مقصد رسیده ارسال کند، در حالی که هفت بازیکن آب آسمانی بیش از این تعداد پاس های شان را به مقصد رساندند. سیتی اجازه نداد هیچ بازیکنی در چلسی بیش از ۷۵ بار توپ ها را لمس کند، در حالی که هفت بازیکن پپ بیش از این تعداد توپ ها را لمس کردند.

برای توصیف فاصله چلسی و سیتی از آن فصل به این فصل همین کافی که مردان بریج در پایان فصل پیش با ۱۵ امتیاز برتری بر سیتی قهرمان شدند، ولی حالا و در این برهه ۲۵ امتیاز از سیتی عقب افتاده اند.

نمایش چلسی چنان نومید کننده بود که گری نویل به مردان کونته لقب “مانکن های پشت ویترین” را بخشید. در چنان قابی گوندوگان ۱۸۱ بار توپ را لمس کرد و ۱۶۷ پاس فرستاد که یعنی ثبت دو رکورد در این فصل لیگ. برناردو سیلوا بیست و سه ساله که پپ در این فصل او را بیش از هر بازیکنی روانه میدان کرده – ۴۳ بار – تک گل بازی را زد و آن “سیلوا”ی دیگر – داوید سی و دو ساله – نقش مکمل را بر عهده گرفت. باور کردنی نیست که سیتی طی ۲۷ بازی از ۲۸ بازی داوید سیلوا در لیگ برتر برنده شده.

سیتی طی ۹ دیدار آخرش سه گل دریافت کرده، فقط سه گل، و طی هفت روز سه بازی برابر تیم های پنجم و ششم جدول به میدان رفته و در مجموع ۰-۷ پیروز شده اند…. همه اینها یعنی چی؟ یعنی سیتی می تواند رکورد سحرانگیزی برجای بگذارد: رکورد بیشترین امتیاز کسب شده طی یک فصل در لیگ برتر را. چلسی در ۲۰۰۵ با ۹۵ امتیاز قهرمان شد که هنوز هم رکوردی غبطه آور بشمار می رود. بهترین رکورد منچستر یونایتد و آلکس فرگوسن به سال ۱۹۹۴ بازمی گردد، به کسب ۹۲ امتیاز، ولی اکنون سیتی و گواردیولا می توانند به امتیاز رویایی ۱۰۰ برسند، حتی می توانند دو پله بالاتر بروند، بروند و به جادوی ۱۰۵ امتیاز چنگ بزنند.