مریم میرزاخانی، آمریکا و چلچراغ سوخته

سرای نور؛کانال خمینی چی در واکنش به همزمانی دو واقعه فوت مریم میرزاخانی و بمباران مدرسه دخترانه در افغانستان مطلبی منتشر کرد که در ادامه می خوانید:

خبر ساده و کوتاه بود: مریم میرزاخانی، استاد چهل ساله ریاضی و برنده ‘مدال فیلدز’، سه سال بعد از دریافت این جایزه در آمریکا چشم از جهان فروبست
بلافاصله بعد از این اتفاق بود که سیل پیام های تسلیت و ابراز تاسف از فقد این استاد دانشگاه شروع شد و افکار عمومی با تاسف از خاموش شدن یک چراغ سخن گفتند.

اما خبری دیگر همزمان با درگذشت میرزاخانی منتشر شد که توجه کمتر کسی را به خود جلب کرد. در حمله هوایی شب گذشته جنگنده‌های آمریکایی به مناطق مسکونی و مدرسه ای دخترانه در منطقه بندرخان‌آباد ولایت قندوز در شمال افغانستان، ده ها غیرنظامی افغانستانی کشته شدند. شنیدن چنین خبری آن هم از افغانستان، این روزها عادی شده است. و من در فکر آن ده ها چراغی هستم که در مدرسه دخترانه ی بندرخان‌آباد خاموش شدند، دخترانی که شاید اگر وحشی گری آمریکایی ها در کشتار غیرنظامیان نبود، سالهای بعد هر کدام یک نابغه علمی برای جامعه افغانستان می شدند.

ماجرا ساده است، هر روز چراغهایی به واسطه جنایت ها و دخالت های آمریکا، در سوریه، یمن، عراق، افغانستان، پاکستان، سومالی و… رو به خاموشی میگذارد. کشتار غیرنظامیان به واسطه حملات هوایی، کار هر روز جنگنده های آمریکایی در افغانستان است، ولی قرار نیست کسی برای آنها ابراز تاسف کند. چلچراغ هایی که در زمین سوخته افغانستان، حتی مجال فکر کردن به فردای خود را ندارند، چه رسد به رویاپردازی برای تحصیل در آمریکا و افتخار آفرینی برای کشورشان.
آری در افغانستان عمر چراغ ها بسیار کوتاه است، کوتاه تر از یک رویای کودکانه…