مورینیو و سندروم مشکل با ستاره ها

سرای نور؛ر خسه لینگارد به نوعی شورش او در مقابل رفتارهای سرمربی تیم بوده است، زیرا در ابتدای فصل مورینیو مخالف استفاده از او بود؛ اما حالا عملکرد ستاره جوان انگلیسی فوق العاده است.

از آن سو پپ گواردیولا باعث پیشرفت تمام بازیکنان منچسترسیتی شده است؛ اما آیا این روند در مورد مورینیو و به عنوان مثال میخیتاریان یا لوک شاو نیز دیده شده است؟ از نظر پتانسیل مارکوس راشفورد و مارسیال چیزی کم از لروی سانه و استرلینگ ندارند؛ اما نمی توان گفت که مورینیو قادر به استفاده بهتری از مهاجمان جوان خود بوده است.

البته آقای خاص در اولدترافورد قدم های مفیدی نیز برداشته است. سرمربی پرتغالی ترکیب با سن بالایی را به خدمت گرفت؛ اما در فصل اول حضور خود موفق به فتح 2 جام در برهه در حال گذار از تاریخ منچستریونایتد شد؛ اما در حال حاضر بزرگترین ماموریت او بازسازی احساس خوبی که در رختکن یونایتد در ابتدای فصل وجود داشت خواهد بود.

تا ماه اکتبر، ستارگان یونایتد با آزادی کامل در زمین بازی می کردند؛ اما از دیدار در آنفیلد برابر لیورپول انگار ترمز آنها کشیده شد. بازیکنان سیتی از ارائه سبک فوتبال خود لذت می برند؛ اما در تیم مورینیو انگار این احساس شیرین تنها در فتح عناوین خلاصه شده است. مشکل اینجاست که فوتبالی دفاعی ارائه بدهید، در زمان نتیجه نگرفتن این روش دیگر هرگز لذت بخش و چشم نواز نخواهد بود. از دست دادن رابطه دوستانه مورینیو با بازیکنانش برای او هزینه بردار بوده و ممکن است دوباره نیز این اتفاق تکرار شود.