عدم آگاهی و آموزش اجتماعی اهمیت حیاتی در زمینه تخریب محیط زیست دارد

به گزارش خبرنگار سرای نور،اصلاح رفتارهای نادرست ناشی از عدم آگاهی و آموزش در میان مردم نیز اهمیت حیاتی در زمینه تخریب محیط زیست دارد.

به گزاش سرای نور، طبیعت و محیط زیست، هدیه الهی که از مجموعه موجودات، منابع و عوامل و شرایط هماهنگی که در اطراف هر موجود زنده وجود دارد و ادامه حیات مربوط به آن وابسته است.

محیط زیست طبیعی تأثیر فراوانی بر روح و روان انسان دارد و محیط پاک و آراسته، زندگی را شاداب و معطر می‏‌کند.

شنیدن آواز پرندگان، صدای آب رودخانه‌ها، خروش آب زلال چشم‌ها، رنگ سبز سبزه‌ها، وزش باد، رقص دلنشین درختان و زیبایی شهر و دیار، همه و همه تأثیر اعجاب انگیزی بر زندگی و حیات انسان دارند و هر کسی از تماشای چنین منظره‏های زیبایی احساس آرامش و نشاط کرده و امنیت و آسایش را در حیات خویش لمس می‏کند.

اما آسیب رساندن به محیط زیست و نابودی طبیعت موجب وارد آمدن صدمات و زیان‌های جبران ناپذیری به بشریت می‏شود.

افسردگی و افزایش بیماری‌های روحی و روانی انسان‌ها دراین دوران مربوط به آسیب رساندن به محیط زیست است.

مرتضی محمدزاده روانپزشک در گفت و گو با خبرنگار ما، اظهار کرد: تخریب محیط زیست تأثیر منفی بر شیوه رفتار انسان قرار می‌دهد و اثرات مخربی بر اخلاق فردی و جمعی جامعه دارد.

محمدزاده افزود: آلودگی محیط زیست بر زندگی انسان مؤثر است و ضرر‌هایی برای زندگی انسان، حیوان، گیاه و بناها دارد.

وی تصریح کرد: نقش انسان را در آلودگی محیط زیست بسیار چشم‌گیر دانست و تصریح کرد: طبیعت، برای بقای نسل بشر آفریده شده و پیوندی محکمی میان انسان و طبیعت وجود دارد.

این روانپزشک یادآور شد: عواملی همچون توجه نکردن به ارزش‌های زیست محیطی و تنوع زیستی، سامان ندادن به مراکز جمعیتی و مشاغل داخل و حاشیه جنگل‌ها، بهره‌برداری بی‌رویه و غیراستاندارد از درختان و منابع جنگلی و جاده‌سازی، در سرعت بخشی به تخریب وسیع این منابع ارزشمند بسیار اثر دارد که این عوامل می‌تواند به دلیل نبود مکتن آرامش برای انسان افسردگی و یا بیماری ایجاد کند.

وی با بیان اینکه هیچ یک از پدیده های طبیعت، به اندازه جنگل در زندگی سالم آدمیان نقش اساسی ندارد، گفت: انسان نخستین، تنها در پناه طبیعت توانست به حیات و تولید نسل خود ادامه دهد.

محمدزاده تصریح کرد: آدمی در قبال نگه‌داری جنگل و نوع بهره‌وری از آن، مسئول است چراکه جنگل، فقط متعلق به یک نسل و زمان خاص نیست، بلکه یک سرمایه ملی و جهانی بوده و در گفتار دینی نیز بارها به اهمیت درخت و درختکاری و حفظ و پرورش گیاهان اشاره شد.

محسن ذاکری کارشناس جنگل منابع طبیعی در گفت و گو با خبرنگار ما، اظهار کرد: در طی دوره ۵۰ ساله ۱۳۳۴ تا ۱۳۸۶، به طور متوسط سالانه ۲۸۶۷ هکتار از جنگل‌های شمال ایران تخریب شد و اگر این رویه ادامه پیدا کند تا پنجاه سال آینده در بسیاری از نقاط شمال ایران آثاری از جنگل‌های بازمانده از دوران سوم زمین شناسی باقی نمی‌ماند.

ذاکری افزود: اتخاذ سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های مناسب در دستگاه‌های دولتی که در این زمینه نقش مهمی دارند، اصلاح رفتارهای نادرست ناشی از عدم آگاهی و آموزش نیز اهمیت حیاتی دز زمینه تخریب محیط زیست دارد، چرا که ناآگاهی شهروندان نیز موجب تخریب بسیاری از جنگل‌هایمان شده است.

وی تصریح گرد: آمارها نشان می‌دهد که آتش سوزی در جنگل‌ها حدود ۹۵ درصد آن ناشی از خطای انسانی است.

این کارشناس، تأکید کرد: برای مقابله با آلودگی‌ها و تخریب جنگل باید حرکت و پویشی اجتماعی ایجاد شود و به این منظور و با هدف جریان‌سازی با توجه به شروع موج سفرهای تابستانی، از میزان تخریب و آلودگی جنگل کاسته شود.

به گزارش سرای نور، جنگل، از ثروت‌های طبیعی و از عناصر مهم حیات وحش هر زمینی به شمار می‌آید. با قطع درختان و نابودی جنگل‌ها، به پیشروی آب باران در زمین‌های صاف کمک و هموار و در نتیجه از ذخیره شدن آب در خاک جلوگیری می‌شود و به دنبال آن، فرسایش منابع طبیعی آغاز می‌شود.

باید با فرهنگسازی عمومی خود مردم برای حفاظت از محیط زیست خود تلاش کنند و اگر جایی مسؤولان در حال خطا رفتن هستند آنان خود به مسؤولان نیز تذکر بدهند.

منبع:مهر