زمان انتشار: ۲۷ شهریور ۱۳۹۶ -

​​​​​​​حقیقت تلخ از نوع لیورپولی: سنگرهای کاغذی

حمیدرضا صدر به تساوی لیورپول با برنلی در لیگ برتر پرداخته، به از کف رفتن دوباره امتیاز مردان یورگن کلوپ...

سرای نور؛

مثل یک فلاش بک، مثل شنیدن قصه ای چند باره روایت شده. آن تکرار از دقیقه هشت فصل نو در لیگ آغاز شده بود. دروازه لیورپول پس از هشت دقیقه در نخستین بازی لیگ فرو ریخته بود، برابر واتفورد. دروازه ای که در همان نیمه برای دومین بار هم فرو ریخت. حتی وقتی روبرتو فیرمینو و محمد صلاح با دو گل پیاپی نتیجه را ۳-۲ کردند، دروازه مینیوله برای سومین بار فرو پاشید، این بار در دقیقه نود و چهار. آغاز لیگ با تساوی ۳-۳ برابر واتفورد که همین هفته شش گل از منچستر سیتی خورد بازتابنده درخشش مهاجمان سرخپوش از یک سو و شکنندگی مدافعان آنفیلد از سوی دیگر بود. نمایشگر سرعت و تمام کنندگی یک کفه و سستی و سردرگمی کفه دیگر.

حالا لیورپول طی سه دیدار آخرش در همه رقابت ها هشت گل خورده و دروازه اش در لیگ نه بار فرو ریخته، یک گل بیشتر از کریستال پالاس قعر جدولی. ترکیب جوئل ماتیپ – راگنار کلاوان در قلب دفاع با کاپیتان جوردن هندرسن به عنوان هافبک ایستاده برابر آن دو در مصاف با منچسترسیتی پس از دریافت پنج گل مصیبت بار بود، ولو با ده نفره شدن تیم. کلوپ در آنفیلد با همان سه نفر در آن سه پست برابر سویا به تساوی ۲-۲ تن داد و وقتی مقابل برنلی به امره جان روی آورد، نشان داد برنلی را حقیر شمرده. برنلی از ۱۹۷۴ در آنفیلد نبرده، ولی در این فصل چلسی را شکست داده و تاتنهام را در ومبلی به تساوی وادار ساخته و امره جان آن هافبک دفاعی آماده نبردهای تن به تن از نوع فوتبال انگلیسی نبوده و نیست. همه اینها دیداری که قرار بود جشن صد و بیست و پنجمین سالگرد اولین بازی تاریخ لیورپول باشد را ویران کرد. توپ بلندی برای اسکات آرفیلد ارسال شد و زوج خواب زده ماتیپ – کلاوان نقش تماشاگر را بازی کردند. دروازه فرو ریخت و ضربه تساوی بخش محمد صلاح چیزی جز تساوی به ارمغان نیاورد.

 

 

آمار دو تیم توصیف کننده ناکارآمدی ها هم بود:

لیورپول: ۳۵ شوت با بیش از هفتاد درصد تصاحب توپ، ۹ بار توپ در قاب دروازه = یک گل

برنلی: ۵ شوت با کمتر از سی درصد تصاحب توپ، ۴ بار توپ در قاب دروازه = یک گل

برنلی مثل سویا با نواختن نخستین شوت در قاب دروازه لیورپول دروازه را فتح کرد. سادیو مانه سنگالی غایب بود. همان بازیکنی که لیورپول طی هفده بار غیبتش یازده بار پیروز نشده بود و این بار هم در غیابش برنده نشد. کلوپ در مقایسه با دیدار برابر سویا به هفت تغییر روی آورد که یکی از آنها بازگشت کوتینیو به ترکیب اصلی بود. فیرمینو در گوش چپ قرار داشت و کوتینیو پشت سرش، ترکیبی ظاهرا رویایی در نگاه اول. میلنر از محمد صلاح در گوش راست حمایت می کرد و استاریج در نوک حمله ایستاده بود. ولی لیورپول آن قدر به در بسته کوفت که یورگن سرانجام در ده دقیقه پایانی از پلان الف، بی ثمر به پلان ب روی آورد و آن ترکیب رویایی را به هیچ گرفت. دومنیک سولانکه بهترین بازیکن جام جهانی ۲۰۱۷ زیر بیست ساله ها – جای کوتینیو را گرفت و آکسلید چمبرلین جای فیرمینو را. او از سیستم ۱-۴-۱-۴ به بازی با دو مهاجم روی آورد. ولی روی آوردن به دو مهاجم برای نخستین بار در این فصل – و همین طور در مقایسه با بازی های فصل پیش – آسان نبود. آن چه که نشان داد سرخپوشان آنفیلد، انعطاف چندانی در تغییر سیستم ندارند، برخلاف مثلا تاتنهام که هم ۳-۴-۳ بازی کرده، هم ۱-۳-۲-۴، هم ۲-۵-۳ و هم ۳-۳-۴٫

انتقاد از کلوپ برای طرفداران لیورپول دشوار است. کلوپ همان مربی است که در نخستین فصل دو بار با لیورپول راهی دو فینال جام اتحادیه و جام حذفی شده. همان مربی است که در فصل دوم حضورش تیم را راهی لیگ قهرمانان کرده. با این وصف خیلی ها هم بیست و هفت سال انتظار پس از آخرین قهرمانی لیورپول در لیگ را به رخ می کشند. این که پنج سال از آخرین باری که لیورپول جامی را فتح کرده سپری شده. از ۲۰۱۲ که لیورپول جام اتحادیه را برابر کاردیف بدست آورد. پس از تساوی ۲-۲ و پیروزی در ضربه های پنالتی. آن روز کاپیتان استیون جرارد جام را بالا برد. آن روز جوردن هندرسون بیست و دو ساله کنارش بازی کرد. هندرسون که حالا کاپیتان شده، ولی تصور بالا بردن جام در دستانش سخت به نظر می رسد، خیلی سخت.

 

فصل تازه آغاز شده و لیورپول در چند جبهه می جنگد، ولی در مقایسه با بزرگان لیگ زخم پذیر مانده. مقایسه ساده ای بین لیورپول و منچسترسیتی / کلوپ و گواردیولا کارساز است:

لیورپول: ۸ بازی، ۵ پیروزی، ۳ تساوی، یک شکست، ۱۷ گل زده، ۱۴ گل خورده، تفاضل گل ۳+

منچسترسیتی: ۶ بازی، ۵ پیروزی، یک تساوی، بدون شکست، ۲۰ گل زده، ۲ گل خورده، تفاضل گل ۱۸+

پپ گواردیولا که در انتهای فصل پیش به شکنندگی خط دفاعی سیتی پی برده بود کلیشی، زابالتا و سانیا را کنار گذاشت و به بنجامین مندی، کایل واکر و برناردو سیلوا و حتی یک سنگربان جدید، ادرسون، روی آورد. کلوپ هم در انتهای فصل پیش به ضعف دفاعی تیمش اشراف یافته بود. او تابستان را با جان کندن برای بدست آوردن ویرجیل فن دیک سپری کرد و سرانجام در تار و پود محدودیت های مالی باشگاه به اندرو رابرتسن مدافع اسکاتلندی هال سیتی قناعت کرد. آن محدودیت و این قناعت طی همین چند هفته حقیقت تلخ از نوع لیورپولی را عیان ساخته. آنفیلد می تواند به سربازان تهاجمی اش ببالد، ولی دل بستن به سنگرهای کاغذی آسان نیست، نه نیست.

 

 

 

حمیدرضا صدر

 

از همین نویسنده بخوانید:

باز هم کابوس: آرسنال در استمفورد بریج

از رئال کهکشانی تا رئال ضد کهکشانی

 نیمار: خروج از سایه مسی و رونالدو

پیراهن باشگاه سنگین‌تر است یا پیراهن ملی؟

 

قصه امروز: فوتبال همان آرزو است

 

ایتالیا۲۰۱۷: پسران جوانِ ونتورای کهنسال 

 

نه، این بار کسی برای ونگر دل نسوزاند

 

به یاد شکوه از دست رفته یک امپراتوری

 

رازگشایی معمای ویمبلی: تاتنهام- چلسی

 

ویژه از جزیره: من خسه هستم و تو ونگر

جام برای آسنسیو، چاقو برای والورده 

سرقت از رستوران ایتالیایی در لندن

 

آیا بارسلونا در حال فروپاشی است؟

چلسی و کونته: وحشت از سرنوشت آنچلوتی

نیمار – پاریس؛ عملیات گنگستری ۲۰۱۷

 

 نیمار: بی وفایی و پول پرستی یا فرار از سایه مسی؟ 

 چهل سالگی دیدار ایران – آرژانتین؛ جشنواره رئال 

گرت بیل: پسر سرگردان برنابئو

جنون خرید در فوتبال اروپا: خرج کن و فقط خرج!

مورینیو و یونایتد: فصل دوم، فصل پرواز؟

چلسی و دیگو کاستا: جنگ با خروس جنگی 

 

انتقال جنجالی بونوچی: چرا سرباز کهنه کار یووه راهی میلان شد؟

 خامس رودریگز: وداع طولانی و تلخ از نوع مادریدی

جان تری در آستون ویلا: نه نمی تونی از روی سایه‌ات بپری

 طناب داری که آرام و بی صدا بافته شد

پوچتینو در لبه تاریخ و رویا

 

تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده

سایه و روشن های یک انتقال جنجالی

بازگشت رونالدو به منچستر‌یونایتد: هفت پرسش

 

نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!

 

کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب

 

وقتی عروسی به کوچه ایران رسید 

روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد

از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین

زیدان – آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر

توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد

فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

گاسکویین ۵۰ ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا

آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!

سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو

زیدان ماند و انریکه رفت

جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه

 

چلسی ۲۰۱۷: دویدن دنبال باد

 

شبی در آمستردام برخلاف جریان آب

 

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام ۱۳۵۲

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

مسی: خرمن آتش در میعاد

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس – بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر – ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه ۱۳۷۶

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان…

 

سیتی – موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود…

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی ۴۸ تیمی: معما، پرسش و دلار

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال ۲۰۱۶؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی ۲۰۱۶: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو ۲۳۲ : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا ۴۱ سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

کلیدواژه ها:
زمان انتشار: ۲۷ شهریور, ۱۳۹۶

مطالب مرتبط


  • آخرین اخبار
  • پربیننده ترین ها
  • آرشیو