مائورو ایکاردی؛ عبور از آتش برای رستگاری

سرای نور؛دقیقا یک سال قبل بود. بیوگرافی ایکاردی با نام Sempre Avanti  (همیشه مهاجم) به تازگی منتشر شده بود که اولتراهای اینتر واکنش شدیدی به آن نشان دادند. ماجرایی که یک سال پیش از آن رخ داده بود و ایکاردی به بهانه آن به هواداران افراطی نرآتزوری تاخته بود، بهانه ای شد تا آنها بار دیگر او را به باد انتقاد بگیرند.

در یکی از دیدارهای فصل ۱۶-۲۰۱۵ بود که اینتر در سن سیرو شکست خورد. در پایان بازی بازیکنان به سمت تماشاگران رفتند و پیراهن های خود را به سمت آنها پرتاب کردند. از جمله ایکاردی که پیراهنش را به یک هوادار نوجوان داد؛ اما اولتراها پیراهن ها را به سوی زمین پرتاب کردند؛ حرکتی که ایکاردی را به شدت ناراحت کرد.

او با شرح این ماجرا در کتابش، در پایان نوشت:” فکر می کنید با این طور رفتار کردن با یک بچه، خیلی خشن هستید؟”

طعنه ای که برای اولتراهای اینتر بسیار سنگین بود. در مقابل آنها هم بیانیه ای منتشر کردند:” واقعا خواندن چنین چیزهایی در مورد ما تاسف برانگیز بود. او در کتابش نوشت:” من آماده ام تا با آنها تک به تک روبرو شوم. آنها چند نفر هستند؟ ۵۰، ۱۰۰ یا ۲۰۰؟ بسیار خب، پیام من را ضبط کن و بگذار آنها بشنوند. من ۱۰۰ خلافکار از آرژانتین می آورم که آنها را در همان جایگاه بکشند و خواهیم دید چه می شود.” تو برای من تمام شده هستی. تو یک دلقکی. بازوبند را پس بده.”

خاویر زانتی هم در مصاحبه ای اعلام کرد که ممکن است این جنجال باعث شود تا ایکاردی بازوبند کاپیتانی را از دست بدهد؛ هرچند این اتفاق رخ نداد؛ اما ایکاردی از همان ابتدا هم کاپیتان جذابی برای اینتری ها نبود.

حاشیه های زندگی شخصی اش همواره بر درخشش او سایه انداخته بود و گلزنی های پیاپی اش چندان به چشم نمی آمد. همانطور که سال ها طول کشید تا بتواند بار دیگر پیراهن آرژانتین را به تن کند.

اما دویست و نوزدهمین دربی میلان فرصتی برای تطهیر او بود. اینتر که فصل را با اسپالتی درخشان آغاز کرده بود، برای عبور از یوونتوس در جدول به پیروزی در این دیدار نیاز داشت؛ موقعیتی که برای سه امتیاز این دیدار معنایی متفاوت ایجاد کرده بود؛ شکست دادن میلان و عبور از یووه.

وقتی در دقیقه ۱۳ کاندروا از پشت محوطه جریمه تیر دروازه دوناروما را به لرزه درآورد، می شد عطش اینتری ها برای پیروزی را احساس کرد؛ اما الهه فوتبال این دیدار را برای ایکاردی کنار گذاشته بود. برای اینکه نشان بدهد نه تنها ارزش پیراهن اینتر را بیش از همه هم تیمی هایش می داند، که شایسته بستن بازوبند کاپیتانی نرآتزوری هم هست.

وقتی اینتر در ابتدای نیم دوم گل تساوی را دریافت کرد، فشار حملات میلانی ها به اندازه ای افزایش پیدا کرد که هر لحظه احتمال رسیدن آنها به گل دوم هم می رفت. در آن شرایط بود که ایکاردی یک بار دیگر نقش فرشته نجات را بازی کرد.

توپ را در میانه زمین از لوکاس بیلیا دزدید، آن را در بهترین فضای ممکن برای ایوان پریشیچ فراهم کرد و خود تا مقابل شش قدم حریف پیش رفت. پس وقتی پریشیچ توپ را به دهانه دروازه فرستاد، او بود که با یک ضربه والی تماشایی، دوناروما را مغلوب کرد.

اما برای تطهیر او، اینتر به رنج بیشتری نیاز داشت. میلان گل دوم را در فاصله ۱۰ دقیقه به پایان زد تا باز درخشش ایکاردی بی ثمر به نظر برسد. وقتی کارگردان تلویزیونی بعد از صحنه آهسته گل دوم میلان، بلافاصله چهره خشمگین او را که رو به آسمان فریاد می زد را به تصویر کشید، مشخص بود که برای کاپیتان اینتر چقدر پیروزی در این دیدار مهم است.

و این فرصت در نودمین دقیقه بازی فراهم شد؛ یک ضربه پنالتی جنجالی. برای او که به دنبال پیروزی بود، فرقی نداشت که ریکاردو رودریگز واقعا روی دی آمبروسیو خطا کرده یا نه. او پشت ضربه ایستاد و تمام. اینتر ۳ میلان ۲٫

دیگر وقتی برای جبران نمانده بود و ایکاردی حالا با کامل کردن هت تریکش به قلب اینتری ها برگشته بود. پیراهنی که دو سال قبل به سوی زمین سن سیرو پرت شده بود، حالا آن بالا بود؛ روی دست کاپیتان و هزاران اینتری برای داشتن آن سر و دست می شکستند.