حجاب، حق‌الناس است یا حق‌الله

ثانیا بی‏‌‌حجابی علنی، حقّ‌الناس نیز دارد، چون ترویج کار غلط و به گناه آلوده‌کردن دیگران است؛ زیرا کم‌حجابی و بی‏‌‌حجابی گاهی سبب می‌شود که دیگران ناخودآگاه چشمشان به زن کم‌حجاب یا بی‌حجاب بیفتد و قلبشان مشغول شود یا کوتاهی کنند و آن زن کم‌حجاب یا بی‌حجاب هم در این کوتاهی شریک می‏‌‌شود.

افرادی که کم‌حجاب یا بی‏‌‌حجاب هستند، به‌خصوص خانم‌هایی که ظاهر زیبایی دارند یا آرایش می‏‌‌کنند و بیرون می‏‌‌آیند، باید توجّه کنند که بار آن‏‌‌ها خیلی سنگین است؛ زیرا هم در نزد خداوند متعال گناه کرده‏‌‌اند و هم دل‏‌‌هایی را لرزانده‏‌‌ و بنیاد خانواده‏‌‌هایی را سست کرده‌اند و آرامش‏‌‌هایی را از بین برده‏‌‌اند. این افراد وقتی می‏‌‌خواهند توبه کنند و در آستان الهی عرض پشیمانی کنند، اوّلاً باید بگویند که خدایا از این کاری که کردم پشیمانم! و ثانیاً باید از ته قلب تضرّع کنند و از خدا تقاضا کنند که: «خدایا آثار سوء کارهای غلطی که انجام داده‏‌‌ام و دل‏‌‌هایی را که آزرده کرده‏‌‌ام و زندگی‏‌‌هایی را که سست کرده‌ام؛ خودت برطرف کن!» چنین مواردی از جمله حقّ‌الناس‏‌‌هایی است که خود انسان نمی‏‌‌تواند آن را جبران کند و مانند حقّ‌الناس‏‌‌های مالی، با دادن هزینه آن، مشکل را حلّ کند.

دخترخانم آرایش‌کرده‏‌‌ای که در خیابان راه می‌رود و در طول روز، افراد مختلفی ناخودآگاه چشمشان به او می‌افتد و آرامش‌شان از بین می‏‌‌رود خواه ‌ناخواه مسئول به هم خوردن آرامش روحی و روانی دیگران است و به این ترتیب حق الناس به عهده او می‌شود. حال اگر این دخترخانم درصدد جبران حقّ‌الناس برآید؛ دیگر نمی‌تواند این افراد را پیدا کند تا حلالیّت بطلبد و حتّی اگر آنها را پیدا کند نمی‌تواند با عذرخواهی‌کردن آرامش را به قلب آنها بازگرداند. باید به درگاه خداوند از صمیم قلب تقاضا کنیم که خداوند متعال این حقّ‌الناس‏‌‌ها را خودش به کرامت خودش، از دوش ما بردارد و اضطراب و آشفتگی‌ای که به‌خاطر این بی‏‌‌حجابی در دل‌ها به وجود آمده است را به آرامش تبدیل کند.