روایت شاعر جوان از دیدارهای نیمه رمضان شاعرانه‌ترین دیدار سال / عزمی که برای سرودن اشعار موضع دار جزم کردم

سرای نور؛یادداشت ذیل، یاداشت فاطمه افشاریان شاعر آیینی است که سال ۹۵ برای اولین بار به این دیدار رفت و طی یاداشتی از این دیدار و حس و حالش در سال گذشته گفته است:

«از شاعرانه ترین دیدار سال می نویسم، دیدار سالانه شعرا با مقام معظم رهبری دیداری که مثل خواب است و رویا، کوتاه اما شیرین و دلچسب دیداری که آرزوی هم شاعری است و هر غیرشاعری دوست داشت که شاعر باشد تا بدین وسیله روی ماه را از نزدیک زیارت کند.

احساسم از این دیدار را با شما در میان می گذارم، اما بگذارید از کمی قبل تر سخن را آغاز کنم، از کودکی در آغوش گرم پدری رشد کردم که خودش شاعر بود و محب اهل بیت و مادری که خودش نویسنده ای به تمام معنا بود در فضایی کاملا علمی و ادبی، پس گرایش عمیق من به ادبیات از همان سال ها قابل پیش بینی بود با آموزه های غنی همین خانواده بود که عشق به ولایت و رهبری در عمق جانم نقش بست و یاد گرفتیم که به کوری چشم دشمنان رهبرمان تاج سرمان است.

پدر عزیزم از جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس بود که در سال ۸۷ به مقام والای شهادت نائل گشت، ایشان از سرداران کشور بودند برای پدر به مناسبات کاری که داشتند امکان ملاقات با رهبری به راحتی فراهم می شد ولی مشغله ها و مسئولیت های سنگین کاری شان هیچ وقت مجال مناسب این کار را برایشان فراهم نکرد و آرزوی همیشگی دیدار چهره به چهره با حضرت آقا برای پدر محقق نشد.

پس از شهادت پدر همیشه دوست داشتم حضرت آقا را از نزدیک زیارت کنم و از آرزوی همیشگی پدر برایشان بگویم، بگویم که بدانند تنها نیستند و همه ما پشت شان هستیم در همین سال ها بود که وارد حوزه شعر و ادبیات شدم، یعنی از سنین ۱۴، ۱۵ سالگی و خیلی زود مسیر شعری خودم را مشخص کردم و به گروه شاعران آیینی کشور پیوستم. اینجا بود که از دیدار سالانه شعرا با مقام معظم رهبری آگاه شدم و از همان سال ها عزم خود را جزم کردم که اشعارم را به حدی برسانم که قابلیت قرائت در این دیدار را داشته باشد.

تلاش های شبانه روزی خود را آغاز کردم از سرودن شعرهای متعدد گرفته تا شرکت در کنگره های مختلف، دستاورد این تلاش ها کسب مقام های کشوری در زمینه شعر و ادبیات بود.

وقتی برای دیدار شعرای سال ۹۵ و برای قرائت شعر در این دیدار دعوت شدم دائما به این فکر می کردم که همه هدف من از ورود به صحنه شعر و ادب دیدار روی ماه حضرت آقا از نزدیک بود تا بتوانم آرزوی دیرینه پدر را برآورده کنم و حالا پس از چند سال این انتظار رو به پایان بود. تقریبا یک هفته قبل از دیدار بود که فهمیدم قرار است شعر هم بخوانم.

بالاخره روز موعود فرا رسید و قرار همه ما مسجد آیت الله خامنه ای در حوزه هنری بود. ساعت ۵ عصر نیمه ماه مبارک رمضان، کارت های ویژه مهمانان را دریافت کردیم و طبق کارت صندلی من بهترین جای ممکن بود و نزدیک ترین فاصله با حضرت آقا. از حوزه حرکت کردیم و به بیت رسیدیم و بعد از بازرسی ها به اتفاق دوستان شاعر وارد همان حیاطی شدیم که محل اقامه نماز شعرا به امامت حضرت عشق بود.

فضای دنج و دوست داشتنی همه منتظر بودیم که با صدای صلوات آقایان شاعر متوجه ورود حضرت آقا شدیم روی پا ایستادیم و آقایان جلو رفتند و کتاب هایشان را به ایشان تقدیم کردند و مکالمات گرم و صمیمی بین آنها و حضرت آقا انجام شد. خانم ها به علت ازدحام از این قسمت ماجرا محروم بودند و فقط با چشم های اشک بار به روی ماه حضرت آقا نگاه می کردند.

موذن اذان را با لحنی بسیار زیبا گفت در تمام عمرم نمازهای زیاید را به امامت رهبری خوانده بودم اما این یکی فرق داشت فاصله خیلی کمتر از آن چیزی بود که فکر می کردم، چه نمازی بود، بهترین نماز عمرم. پس از نماز نوبت افطار بود بر سر سفره ساده و پرصفای افطار نشستیم و چند دقیقه ای نگذشته بود که حضرت آقا برای خوشاآمدگویی وارد اتاق افطار خانم ها شدند. همه به سمت ایشان دویدند و من چون به در ورودی ایشان نزدیک بودم در چند سانتی متری ایشان قرار گرفتم کتابم را به ایشان هدیه کردم و از دلتنگی ها و آرزوهای همیشگی دیدارشان برایشان گفتم. با مهربانی نگاهم کردند و با من هم صحبت شدند.

کاش زمان همان جا متوقف می شد و کاش این گفتگوی کوتاه و این دیدار چهره به چهره ساعت ها ادامه داشت اما افسوس که ایشان خیلی زود ضیافت افطار بانوان را ترک کردند و برای افطار به برادران پیوستند.

کم کم به ثانیه های شروع مراسم نزدیک می شدیم، پس از افطار همگی به سمت سالن اصلی رفتیم. طبق کارت ها در جایگاه هایمان حاضر شدیم. حضرت آقا وارد شدند و با قرائت قرآن مراسم به طور رسمی شروع شد. از بیانات استاد علیرضا قزوه استفاده کردیم و بعد هم طبق روالی که معمول بود شعرخوانی ها یکی پس از دیگری انجام شد. من تقریبا جز نفرات اولی بودم که دیدار شعرخوانی داشت حس بی نهایت لذت بخشی است زمانی که استاد قزوه نام تو را می خواند و تو برای شعرخوانی در محضر شخص اول مملکت دعوت می کند. تو باید بتوانی در برابر نائب به حق امام عصر و ولی امر مسلمین شعرت را به بهترین نحو ممکن ارائه کنی و این یعنی سخت ترین اجرایی که تا به حال داشتی. مثل همیشه با صدایی رسا و اعتماد به نفسی مشهود شروع به صحبت های ابتدایی، سلام و توضیح شعر نمودم و بعد از آن شعرم را آغاز کردم.

وقتی که در ایرانم و دلتنگ عراقم…. با قرائت هر بیت صدای تحسین های حضرت آقا را می شنیدم و این یعنی همه چیز خوب است و تو داری خوب پیش می روی. همچنان ادامه می دهم و حضرت آقا هم مرا مورد لطف شان قرار می دهند تا اینکه به بیت آخر می رسم. هر روز سلامت کنم ای عشق از اینجا و ناگهان صدای همخوانی حضرت آقا را می شنویم، درست می شنویم این صدای رهبرمان است که با نوای دلنشین خود با من همراه می شوند و مصرع آخر شعر حقیرانه مرا با من همخوانی می کنند که دلبسته ایرانم و دلتنگ عراقم.

پس آقا هم مثل من دلتنگ عراق بود و دلشان به سمت حرم اباعبدالله پر می کشید بهترین حس دنیا بود اینکه شعر تو مورد عنایت رهبرت قرار بگیرد، وقتی قسمت هایی از شعر را با تو هم کلام شوند؛ ذوقی وصف ناپذیر را تا پایان دیدار با خود همراه داشتم. پس از دیدار هم عزیزانی مثل استاد حدادعادل، استاد علی انسانی، استاد قزوه، سعید بیابانکی، استاد کلامی که هر کدام از جایگاه خود استاد مسلم شعر و ادبیات هستند، از شعر و شعرخوانی ام تعریف کردند که این رضایتمندی ها بر شور و شوقم می افزود.

ساعات به سرعت گذشت و دیدار سال ۹۵ هم به اتمام رسید ولی من تا صبح به لحن دلنشین حضرت آقا و چهره نورانی شان فکر می کردم، یکی از نکات بسیار مثبت این دیدار سخنرانی حضرت آقا در پایان دیدار است. کلماتی که یک به یک برای یک شاعر رهگشا است حضرت آقا در صحبت هایشان هر سال توقع شان را از یک شاعر مطرح می کنند و دایما متذکر می شوند که شاعری یک رسالت است. یکی از نکاتی که حضرت آقا در دیدار سال گذشته فرمودند این بود که شعر باید زنده، به هنگام و موضع دار باشد نکته ای که شاید تا آن زمان از آن غافل بودم اما پس از آن دیدار عزم خود را برای سرودن اشعار موضع دار جزم کردند و ماحصلش سرودن اشعاری در وصف جنایات داعش، تولید ملی و اقتصاد مقاومتی بود.

قطعا دیدار شعرا با مقام معظم رهبری بهترین اتفاقی است که می تواند برای یک شاعر رخ دهد و آرزویی است که شیرینی وصال آن تا پایان عمر همراه انسان است. به امید دیدار مجدد روی ماه«.