جنگ مسلمان و مبعلی بر سر کلاهخود مهندسی

سرای نور؛

محسن مسلمان هافبک بازیساز پرسپولیس و ایمان مبعلی هافبک طراح فولاد خوزستان در این بازی می توانند نقش کلیدی را برای تیمهایشان ایفا کنند. نکته قابل توجه درباره مسلمان و مبعلی این است که هردو لقب مهندس را از سوی ژورنالیست ها به دست آورده اند. البته که این دو بازیکن با وجود شباهت در پست و سبک بازی شان تفاوت های زیادی دارند. محسن مسلمان تحت نظر برانکو و در سه فصل اخیر تبدیل به یک هافبک طراح مدرن شده اما ایمان مبعلی یک هافبک بازیساز کلاسیک است. با این وصف بازی افتتاحیه لیگ برتر می تواند نشان دهد چه کسی مهندس واقعی فوتبال ایران است. در واقع این بازی، جنگ بر سر ردای مهندسی است؛ یکی از دنیای کلاسیک و دیگری از دنیای مدرن.

مسلمان؛ تحول به سوی مدرنیته
محسن مسلمان در پرسپولیس لیگ هفدهم هم یکی از مهمترین بازیکنان در تاکتیک تیمی برانکو به حساب می آید. اما برای شناخت بهتر مسلمان می توان به دو فصل قبل و اولین روزهای حضور برانکو در پرسپولیس فلش بک زد. زمانی که محسن مسلمان تصویری از نابودی یک استعداد بزرگ را با بازیهایش به وجود می آورد. اما مسلمان چگونه توانست مسیر سراشیبی سقوط را به جاده ای مطمئن در مسیر پیشرفت و اوج گرفتن تبدیل کند. شاید بزرگترین اتفاقی که در این دو فصل برای مسلمان رخ داد تغییر در نگرش نسبت به پست بازی و توانایی های فنی اش بود. او تا قبل از آن یک بازیکن طراح و فانتزی بود که تمام فعالیتش از زمان تصاحب توپ آغاز می شد. اما مسلمان خودش را با روش داینامیک و پرسرعت برانکو تطبیق داده و امروز تبدیل به یک هافبک طراح مدرن شده. دوندگی، پرس و حضور در جنگهای تن به تن مولفه هایی است که به تکنیک و ضریب هوشی مسلمان اضافه شده و او را تبدیل به یک مهندس از عصر مدرنیته کرده است. این اتفاق نه تنها خط بطلانی بر پایان عصر فانتزی بازان در فوتبال امروز بود که او را تبدیل به یکی از بهترین هافبک های طراح و بازیساز فوتبال ایران کرد. مسلمان امروز در تیم برانکو که مشخصه اصلی اش سرعت، دوندگی و پرسینگ است یکی از جنگجوهای خط میانی است هرچند او طراح و مهندس اصلی برنامه های هجومی پرسپولیس به شمار می آید.

مبعلی؛ آخرین مهندس کلاسیک
ایمان مبعلی را می توان آخرین بازمانده از نسل مهندسان فوتبال ایران دانست. او امسال با حضور در تیم فولاد خوزستان شانزدهمین سال حضورش در سطح اول فوتبال را سپری می کند. ایمان مبعلی درحالی با لباس شماره ۲۳ فولاد خوزستان در بازی افتتاحیه لیگ برتر هفدهم به میدان خواهد رفت که با این تیم بخشی از بهترین خاطرات ورزشی خودش را رقم زده است. او با فولاد خوزستان در فصل ۸۳-۸۴ طعم قهرمانی در لیگ برتر را چشید و درحالی که بزرگترین تیم های ایرانی خواهانش بودند به امارات رفت. مبعلی را شاید بتوان یکی از بهترین نمونه از بازیکنان مستعد فوتبال دانست که انتخابهایش نقش مهمی در عدم رسیدنش به جایگاه متناسب با سطح فنی اش داشته است. مبعلی در اوج جوانی و در روزهایی محمدمایلی کهن سرمربی وقت تیم امید او را بازیکنی با توانایی های بالاتری از دیوید بکهام می دانست ، بارها به باشگاههای بزرگ رفت و آمد کرد اما همیشه در لحظه آخر تصمیمات متفاوتی گرفت و عاقبت هم در مرز سی سالگی و در حالی که استقلال در پست او ستاره های بزرگی داشت لباس این تیم را به تن کرد. مبعلی بعد از خروج از استقلال در فصل ۹۱-۹۲ به پیکان رفت اما بازگشتش به روزهای خوب زمانی رقم خورد که او به تیم نفت تهران پیوست. دوفصل حضور در نفت تهران نام مبعلی را به عنوان یک مهندس واقعی در زمین فوتبال بار دیگر مطرح کرد.

مبعلی درحالی امروز با لباس فولاد مقابل پرسپولیس قهرمان فصل گذشته به میدان می رود که می توان او را آخرین بازمانده از نسل مهندسان فوتبال دانست. این یک واقعیت و به بیان بهتر جبر فوتبال است که بازیکنانی با مشخصه فنی مبعلی- هافبک های تکنیکی،فانتزی و خلاق- با توجه به تغییرات اساسی در روش و تاکتیک فوتبال آرام آرام به تاریخ پیوسته و جای خود را به نسل جدیدی از هافبک ها می دهند که بیشتر توانایی هایشان میزان دوندگی، آمادگی جسمانی و قدرت بازی تدافعی است. با این وجود مبعلی مانند بسیاری دیگر از مهندسان فوتبال جهان در آخرین سالهای فوتبالش قرار دارد هرچند بازگشت او به فولاد، تیمی که با آن متولد شد و به قهرمانی رسید می تواند فصل هفدهم لیگ برتر را تبدیل به یک پایان فوق العاده برای آخرین بازمانده نسل مهندسان فوتبال ایران کند.